Узви Ихвон-ал-СССР, Ҳоҷӣ Шамсиддини Қудрат, аз деҳаи Тутакаи ноҳияи Ҳисор меҳмони СССР шуд ва гуфт, ки дар бораи 2 мушкил мухтасар гуфтаниям. 1.Имрӯз мардум рӯ ба бозор овардаву ба фурӯши либосаву хӯрока... машғуланд, минҷумла, набот. Набот барои рӯзгор зарур аст, аммо 100 афсӯс, фурӯшандаҳо наботҳоеро ба савдо мезананд, ки тамоман пастсифат буда, дар вақти пухтани он соҳибкор 1 намуди химикат меандозанд. Ин химикат юпи аст, то ки набот ранги сурх гираду бозоргир шавад. Аммо истеъмоли чунин набот ба саломатии инсон 100% зарар дорад. Оё мутасаддиёни Тоҷикстандарт аз болои наботпазон назорат мекарда бошад? 2.Ёдам ҳаст, дар замони шӯравӣ дар марказҳои шаҳр 24 соат автобусу троллейбус дар хизмат буд. Вақте дохили он мешудем истгоҳи худро ба ронанда мегуфтем. Ронанда бо микрофон ҳар истгоҳро эълон мекарду мусофир мефаромад. Ҳоло ҷои онҳоро микроавтобусҳо гирифтаву гоҳо мусофирон аз бехабарӣ ё фаромӯшхотирӣ истгоҳи даркории худро гум мекунанд. Дар ин ҳолат ронанда бояд кӯмак кунад. Аммо чунин фаросатро ронандагони имрӯза надоранд!