Салом, СССР! Ба гумонам вақти он расидааст, ки адолати иҷтимоӣ дар нафақа ҷорӣ карда шавад. Агар вакилони мардумии Маҷлиси Олӣ қонуне қабул кунанд, ба ин мазмун, ки «шаҳрвандони Ҷумҳурии Тоҷикистон шахсоне, ки зиёда аз 25 сол собиқаи корӣ дошта, беш аз 20 сол дар 1 система фаъолият карда бошанд, тибқи касбу кори ишғолкардаашон нафақапулии якхеларо сазовор шаванд», хуб мешуд. Ин тадбир ҳам аз ҷониби қонунҳои давлатӣ ва ҳам аз лиҳози қонунҳои динии исломӣ, ки муъмин бародари муъмин аст, дуруст мебуду аз рӯи одамгарӣ низ. Чунки ҳоло нафақаи вазирону вакилон ва чиновникҳо аз нафақаи табибону омӯзгорон то 10 баробар фарқ дорад. Нафақа ба шаҳрвандон барои он дода мешавад, ки талаботҳои иҷтимоӣ, маънавӣ, сиёсии онҳоро дар давоми 30-31 рӯз таъмин кунад. Ҳоло шахсоне ҳастанд, ки аз 70 сомонӣ, то 150, 250 сомонӣ нафақа мегиранд, ки ин маблағ ба чойпулии онҳо ҳатто басанда нест.

Ҷаббор Раҷабов,
хабарнигори мардумӣ, ш.Кӯлоб