Салом, СССРи арҷманд ва мардумӣ! Оид ба ҳарчӣ бештар шудани таваҷҷӯҳу «ихлос»-и мардум ба фолу ҷоду 1 латифаи даврони советӣ ба ёдам омад, ки инро ҳама медонист:
Мирзоҳасан-марди содаи деҳотие бо талқину пофишории занаш пеши муллои деҳ рафта арз мекунад: «Гови ҷӯшоиям янгаатро намегузорад, ки ширашро ҷӯшад. Ва ба хулосае омадам, ки бояд 1 таштоб нависӣ». Мулло баъди каме сукут дар коғазе менависад: «Гови зарди Мирзо зани Мирзоро назан!». Ва «тӯмор»-ро дар латтае чорқат печонида ба дасти ӯ дода мегӯяд, ки «инро дар шохи гов баста, ҷӯшидан гиред, гов аҳл мешавад». Дар роҳ мард бо ҳисси кунҷкобӣ тӯморро мекушояд ва баъди хондани «радди бало»-и мулло дар поёнаш илова мекунад:
«Агар задӣ, сахттар бизан!!!»
Ин аникдоти фанатизми замони советиро ба он хотир овардам, ки ҳатто мардони бенангу номус дар дирӯз ва ҳоло низ барои рафтани бонувони худ назди муллову фолбину ҷодугар иҷозат медиҳанд ва дилпуранд балогардони онҳо мулло аст, қазову қадар!!! Бо ин ақлу фаросат дар асри 21 ба куҷо мерасида бошем-а???

Файзулло Орифов,
муаллим, н.Рӯдакӣ