Дар шароити имрӯзаи кишвар зарурияти таърихии ҷараёни инкишофи ҷамъият талаб менамояд, ки дар байни ҷавонону наврасон мафкураи ягонаи миллӣ ҳамчун шакли асосии идеологияи ҷамъиятӣ эҳё ва рушд дода шавад. Эҳёи ин мафкура боиси пешгирии падидаҳои номатлуби ифротгароӣ дар ҷомеа хоҳад шуд. Мафкураи ягонаи миллӣ дар замони ҷаҳони пуртазодд муаррификунандаи миллат аст. Миллате, ки чунин мафкура надорад эҳтимолияти ба бӯҳрони сиёсиву фарҳангиву иқтисодӣ гирифтор шуданаш ҳаст. Ҳамчун шаҳрванди ватандӯст пешниҳод мекунам, ки мафкураи ягонаи миллии мо-ҳифзи истиқлолияти нангу номуси миллӣ, ваҳдату созандагӣ ва таъмини зиндагии шоиста ба мардум бошад. Ба ҳифзи нангу номуси миллӣ дохил мешаванд: миллат, забон, мазҳаб, фарҳанг, иқтисод... ва амнияти миллат. Ҳамаи инҳо аз намозу рӯза болотар меистанд ва бояд чунин бошад!

Рустам Шеров,
мухбири мардумии СССР, ш.Панҷакент