Салом, СССРи гиромӣ ва мардумӣ! Аз омадани ман ба кишвари Сахалини ҷанубии Русия ҳоло 2 моҳ нагузаштааст, аммо хело наздиконамро ёд кардаму пазмон шудам. Акнун, ки нону намаки ғуломиро мечашаму дар ғарибӣ гаштугузор дорам, офарин мегӯям ба ҷавонписароне, ки нав хонадор шудаанд ва ё ба қарибӣ соҳиби фарзанди нахустин гардидаанд. Тибқи мушоҳидаи ман рӯҳияи онҳо хело риққатбор аст. Тасаввур кунед, ки имрӯз ман баринҳо дар Русия бисёранд, ба умеди зангирӣ ва аз бепулӣ ба Русия мардикорӣ омадаанд. Ва аксарияти эшон бадбахтона забони русиро намедонанд ва бо мушкилӣ ҳарф мезананд. Ва ҳамин ҳоло, ки ин сатрҳоро менависам, 1 мисраъ шеър аз суруди шодравон Муборакшо Мирзошоев аз телефони мобилии ҳамкорам садо дод: «Ғуломӣ рӯзи сахт аст, эй бародар!» Аммо чӣ илоҷ? Замин сахту осмон баланд…

Юсуфҷон Хоҷаев,
муздур, Сахалини Ҷанубӣ, Русия, тел: +79006646087