Ёд дорам дар синфи 2-3 хонданам, Устод чунон сиёсат дошт, ки аз назди хонааш тарсида мегузаштам. Он вақт омӯзгор қадр дошт. Волидон сабабу бесабаб рафта бо муаллим ҷанг намекарданд. Устод мезад, лек ҷуръат намекардам, ба хонаводаам бигуям. Агар мегуфтам боз аз модарам шаппотӣ мехурдам. Ҳоло шогирд бо устод дастбагиребон! Чун медонанд, ки муаллим нохост шаппотие рӯи шогирд фурорад, тамом! Аз волидайн сар карда, то мақомот ба муаллим фишор меоранд. Ҷиҳати дигари пуштибонии волидон сабаби гум шудани рисолати омӯзгорон шудааст. Ин аст, ки мардум то ҳол ба мулло бовар дораду ба муаллим на. Дар маъракаҳо мулло садрнишин асту ҷои муаллим дар пеши дар. Вале талаба дар хона ҳам гуноҳ кунад, ба устодаш нафрин мефиристанд. Охир, тарбияи фарзанд бештар ба души волидон аст. Қарсак аз 2 даст! Шумо ҳам барои таълими фарзанд ҷиддӣ бошед. Агар аз ҳамаи фанн китоб диҳанд, фардо нисфашро равон мекунед, ки қимат шудааст. Дар ин сурат муаллим чӣ гуна омӯзонад?