Салом, СССР! Ин акс нодиру таърихист: Устод Зафар Нозим аз рост дуюм, ҳамроҳи Ҳофизи Халқии РСС Тоҷикистон Шумқор Одинабеков ва ҳунармандони Филармонияи Давлатии Тоҷикистон. Аввалҳои солҳои 1960 дар УДТ ба номи В.Ленин ансамбли тарона ва рақси «Наврӯз»-ро ташкил карданд. Баъд ба Филармония ба фаъолияти ҳунарӣ сар намуда, роҳбари ансамбли «Садои куҳсор» буданд. Ин расм дар айни камоли фаъолияти сарояндагии устод Зафар, дар 25-солагӣ аккосӣ шудааст. Он солҳо соҳиби унвони Артисти Хизматнишондодаи РСС Тоҷикистон буд ва дар байни халқ бо сурудҳои «Эй шӯх аҳдат нашканӣ», «Қади мавзуни расо дорӣ», «Сурху сафед», «Ҳамсоя бошам», «Духтари Ҳоит», «Эй сорбон», «Паричеҳра», «Эй гул, ту бизан шона бар мӯят», «Зи аҳволам намепурсӣ», «Дар кунҷи дилам ишқи касе хона надорад», «Нару-нару», «Мезебӣ», «Моҳи ҳаждаҳсола»… маъруф шуд. Агарчанде худ сарояндаи ҷавон буд, дигарон ба ӯ тақлид карда, мехостанд «зафарӣ» хонанд ва Зафари саҳна бошанд!

Раҳматулло Мазориев,

ш.Душанбе