Сахтгӯро сухани сахт ба ислоҳ орад,
Чирки пироҳани пӯлод ба собун наравад!!!
Сахт менависам! Зеро ин ҷамъият дигар хел ислоҳ шуда наметавонад. Беҳтараш ин матлабро нахон, хонандаи гиромӣ ва узви Ихвон ал СССР…
Ҳамин шабу рӯз 2 нафар ба масал «корбарони сайти иҷтимоӣ» 1 видеонавори пур аз фаҳшу ҳақоратро бо ҷалби ҷалабҳои Душанбе дар сайтҳои интернетӣ кориданд. Гӯиё кори хубе кардаанд, вале дар асл ба таблиғи фаҳшо дар Душанбе даст задаанд. Дар охири навори пур аз дашному таҳқир, ки ин 2 тан бо ҷалабҳои пойтахт «нарху наво» кардаву усули сексу фаҳшоро низ матраҳ менамоянд, ҷавонҳо ба ҷалабҳо пул додаву ба хона гуселашон месозанду мегӯянд, ки (тақрибан) «агар ҳаряки мо чунин рафтор кунем, шаҳр аз фоҳишаҳо пок мегардад»…
На-ме-гар-дад!!!
Ман боре дигар усулро корбаст сохтам. 1 ҷалабро соҳиби вазифа ва маоши хуб кардам. Аммо аз ҷалабияш намонд! Бобои Ғуломи таърихӣ мегуфт, ки «ҷалаб бас мекунаду…танаш не». Рост мегуфтааст…
Чандин қумандони собиқ оппозитсияи исломӣ барои «савоб» ҷалабҳоро никоҳ карда гирифтанд. Оқибаташ чӣ шуд? Ҳама ғар шуданд, ба «панел баргаштанд». Ана ҳамин ҷалабҳои ниқобпӯш натиҷаи ҳамон амалкарди исломистонанд. Шербачаҳои Фронти халқӣ бошад, аз чапу рост ҷалаби ёфтаашонро никоҳ карда зан мекарданд. Охири кор ҳама фоҳишаҳо ба касбу кори пешина баргаштанд. «Хонаву дари обод дошта бошам, чаро мекунам?»-мегӯянд ҷалабҳо дар ҳамон навори сайти интернетӣ. Вале пурсида мешавад, хонаву дари шуморо кӣ хароб кард? Ва оё бева мондану зиндагонии сахт ба шумо ин имкониятро дода, ки ба фаҳшо даст занед? Худо ғариро манъ кардаасту ин бевағарҳо худро сафед мекунанд, ки зиндагонӣ маро маҷбур кард…
Бибии ман чун садҳо ҳазор бибиву момаҳои шумо, хонандаҳои гиромӣ ва аъзои Ихвон ал СССР, дар айни авҷи камолот, навҷавонӣ, қадрасӣ, дар даврони Ҷанги Бузурги Ватанӣ бева монд. Вале 50 сол беш нони басерӣ нахӯрду ғарӣ накард! Дар ҳасрати шӯй мурд, аммо кӯча набаромад. Ҷалаб нашуд! Шумо дидаед, ки дар овони туфуллият ва навраситон дар қишлоқ, деҳа, қасаба ва шаҳратон ақаллан 1 ҷалаб буда бошад? Ин нанги қишлоқу деҳаву шаҳр буд!!! Тоҷик ҳаргиз ҷалаб набуд! Аммо имрӯз кӯчаҳои пойтахти мо, шаҳру қасаба ва ҳатто деҳаҳои мо пур аз ҷалаб шудаанд. Зеро баҳона ҳаст:
-Зиндагӣ вазнин…
Ягон майда вазнин нест зиндагонӣ, вале агар сангин ҳам бошад, ин иллате нест, ки зани Тоҷик ғарӣ барояд!...
Ҳоло мӯд шудааст, ки зани Тоҷик шавҳари бегона кунад. Медонам, демократия, озодӣ ва ғ. ва ҳ… Вале барои ман қобили қабул нест, ки зани Тоҷик шавҳари урус кунад, амрикоӣ кунад, аврупоӣ кунад, афғону ирониву хитоиву покистонӣ гирад. Минтақае дорем, ки дар такя ба «мазҳаб» гулдухтаронаш негру покистониву ҳинду хитойу канадаву амрикоӣ мегиранд. Муранд ҷавонмардоне, ки бонувонашонро ба ғайритоҷик медиҳанд. Имрӯз даъвои шариат дорему зани тоҷики мусалмон христиану яҳудиву бутпарасти хитоӣ мегирад. Ҳатто Зардушти нозанин чунин никоҳро манъ карда буд, ки дар савганди Авастоӣ мегуфт «ва… никоҳи хешутабориро риоя мекунам!». Ана ҳам чеҳраи зебое, ки мо дорем, хонандаи Тоҷики ман, аз ҳамон савганди Авастоӣ маншаъ мегирад. Зеро агар ун савганд намебуд, дар такя бар «мазҳаб», «зиндагонии сахт», «шиками кӯдакам гурусна» чеҳраҳоямон қавори хитоиву муғулӣ мегирифт…Вале имрӯз чӣ? Имрӯз, «неомусалмонакҳоямон» ба ин никоҳ иҷозат медиҳанд. Ҳоҷиҳоямон ҳатто аз Худо шарм накарда, зани Тоҷикро бо насорову бутпараст никоҳ мебанданд!!!
Ман пайваста меандешам, ки чаро дар чандин мавзеъи Тоҷикистон «Чилдухтарон» асту ривоятҳост, ки бонувони Тоҷик бо ғосибин ҷангида, сипас аз Худо талаб кардаанд, ки онҳоро санг созад, то туъмаи таҷовузи Искандару муғулу татору рус қарор нагиранд. Ягон одамро Худо санг намекунад, бовар кун хонанда, вагарна дунё пур аз сангавлиё мешуду сангпайғамбарон. Вале духтарони моро ривоёт бо дасти Аллоҳ санг кардааст ва медонӣ чаро, хонанда?
-Зани Тоҷик санги бут мешуду зани хориҷӣ на!!!
Сиёсати фарҳанги табордориро накушед, мардум, ҳукуматдорон, идеологҳо, ҷалабмардакону ҷалабзанакҳо. Худо шуморо намебахшад. Ғар, ҷалаб, фоҳиша набояд мавриди эътимод ва иззати мо қарор бигирад. Муште занед бар сараш, албатта мушти ҷамъиятӣ, то МИЛЛАТ аз ин варта вораҳад! Ягон ҷалабро, ягон баҳона, набояд сафед-«оправдать» кунад. Ягон ҷалабро зан накунед, ки духтаронатон ҷалаб мешаванд, ки гуфтаанд:
-Аз зани ғар ғар бирӯяд, з-он ки устодаш ғар аст!!!
Танҳо дар ин сурат мо метавонем нафаси осуда кашем. Вагарна мутмаин бош, хонанда, рӯзе не рӯзе зани ману ту низ (наъузамбиллоҳ)…ҷалаб мешавад! Зеро ҷамъияти мо ҷамъияти фаҳшо, ҷамъияти ғар, ҷамъияти ҷалабпараст шудан дорад. Ва ҳар нафаре ин тенденсияро сапед карданист, худ ҷалаб аст!
Сахти сахт гуфтам, хонанда? Хуб кардам. Мо Метавонем!