Ман Фархунда Раҳматуллоева савдогари бозори “Корвон” ҳастам. Ин саҳар кор мерафтам дар нақлиёти хатсайри 52 (ки дар акс мебинед), ки ба як ҳолате бад рӯ ба рӯ шудам. Микроавтобус хатсайри №52 бояд моро то дарвозаи 3-бозор мебурд. Дар назди дарвозаи 10-ум аз тарафи дигари роҳ одамони бисёрро дида ба мо гуфт: “Фароед! Мо аз ҳаминҷо мегардем.” Ба ронанда гуфтам, ки “ако моро то дарвозаи 3-юм бояд баред, ман ҳар саҳар бо ҳамин хатсайр ба кор меравам ва медонам, ки  истгоҳи охири Шумо куҷост. Чаро дар инҷо моро мефароред?” Ин ронандаи бадахлоқ дашномҳои қабеҳ дода, наздик буд, ки маро занад. Аз тарс дигар ҳеҷ чиз гуфта натавонистам. Оё ин аз адолат, аз инсоф аст? Наход, ки марди калонсол ба ҳамсоли духтараш чунин рафтор кунад? Аз вазири нақлиёт эҳтиромона хоҳиш менамоям, ки агар зарае қадри инсонятро бидонед, ба ин хел номардҳо иҷозат надиҳед, ки дар сари чамбараки нақлиёти ҷамъиятӣ шинанд. 

Фархунда Раҳматуллоева, ш. Душанбе