Дар давраи Советӣ дар Тоҷикистон ҳар сол ҳазорҳо гектар заминҳои нав мекушоданду обёрӣ карда, барои истифодабарӣ ба колхозу совхозҳо  месупориданд ва ягон ваҷаб замини обии холӣ намемонд. Ҳоло ҳамон заминҳои обӣ аз нарасидани об бекор хобанду ба ботлоқзору туғайзор табдил ёфтаанд,  баъзеашонро ба участкаҳои наздиҳавлигӣ тақсим карданд. 

    Он замон барои бекор мондани 1 сотих замин ё нодуруст истифода бурдани он роҳбар ҷазои  сазовор мегирифт, ҳатто аз сафи партия ва аз кор озод карда мешуд. Ҳозир чӣ? Заминҳои обӣ бекоранду иҷрои планҳо зиёда аз 100 фоиз. Ин дурӯғнависиҳо ба манфиати кист, номаълум. Магар бо маълумоти бардурӯғ мамлакатамон ба мамлакати тараққикардаю пешрафтаи саноатию аграрӣ метавонад табдил ёбад? 

    Ва 1 пешниҳоди дигар-ҳар рӯз даҳҳо тобут ба Ватан меояд ва харҷи ҳамаи онҳо аз ҳисоби давлату ҳукумат аст, яъне ройгон. Намешавад, ки аз маблағи барои ин амал сарфмешуда ба камбизоатон ёрӣ расонанд, корхонаю роҳу кӯпрук бисозанд, ки ҳам обрӯ, ҳам савоб бимонад? Мурдаҳоро бошад, аз ҳисоби фирмаву фермаҳое, ки кор мекарданд, аз Россия овардан гиранд..

Ҷумъа Муродов, 

н.Восеъ