Боварнокарданист, вале Мирзоватан Миров, яке аз пояҳои устувори театру синамо ва мусиқаи Тоҷик ин ҳафта ба синни мубораки 70 мерасанд! Чаро боварнакарданист? Зеро Маэстро имрӯз ҳам ҳамонгуна ҷавон, зебо, пурҳаракат ва серкор аст, ки Худо ба 100 солагӣ чунинаш расонад. Дар бораи эҷоди ӯ метавон рӯзу ҳафтаҳо сӯҳбат кард. Вале мо танҳо 2 нақши боризи ӯро ин ҷо мегӯему хонандаро ба мутолиаи матлаб даъват мекунем. 1. Миров аз ангуштшумор ҳунармандонест, ки ба ӯ офаридани нақши Ленин-доҳии пролетариатро дар айни авҷи сотсиализм бовар карда буданд. Огаҳон медонанд, ки нақши Ленинро ба кам касоне бовар мекарданд. Ва дуввум ин ки ӯ муаллифи яке аз таронаҳои маъруфтарини Одина Ҳошим- «Кӯҳандиёро» мебошад.
Юбилей муборак, устоди устодони саҳна!!! Мо Метавонем!
МИРЗОВАТАН МИРОВ 70-сола шуд!!!
Ходими хизматнишондодаи санъатиТоҷикистон,Ҳунарпешаи халқии Тоҷикистон, дорандаи ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯ Абдуллоҳи Рӯдакӣ, М.Миров 8-декабри соли 1949,дар деҳаи Кунгураи собиқ ноҳияи Дашти Ҷам (ҳозира ноҳияи Шамсиддини Шоҳин) дар оилаи хизматчӣ ба дунё омадааст. Соли 1965 хатмкунандаи омӯзишгоҳи маданӣ-равшаннамоии ба номи Ҷ.Бӯйдоқов. Соли 1972 факултети санъати донишгоҳи омӯзгории ба номи Т,Г.Шевченко-факултети “Актери театрҳои мазҳакаи мусиқӣ”-ро хатм менамояд. Аз соли 1972 дар театри мусиқӣ-драмавии шаҳри Кӯлоб ба ҳайси актер-овозхон ва баъдан ба сифати саррежиссёри театр кор мекунад.
Соли 1980 Курси олии режиссёриро дар шаҳри Москва хатм менамояд. Аз соли 1980 то соли 19992 Роҳбари бадеии театри мазҳакаи мусиқии шаҳри Кӯлоб шуда кор кардааст. Соли 1993 то соли 1995 режиссёр ва баъд то соли 1997 роҳбари бадеии театри Академӣ-драмавии ба номи А.Лоҳутӣ. Соли 1999 то соли 2001 сардори раёсати санъати вазорати фарҳанги Ҷумҳурӣ буд. Соли 2002 раиси иттифоқи арбобони театрии Тоҷикистон интихоб мегардад. Соли 2003 ба вазифаи саррежиссёрии театри давлатии Ҷавонон ба номи М Воҳидов таъин мегардад.
Парвози Парастуи Мирзои Ватан
Соли 1989 дар Фестивал-озмуни театрҳои Ҷумҳурӣ «Парасту» бо спектакли драммаи мӯсиҷии «ФИШОР»-и С.Аюбӣ дар шаҳри Душанбе баромад намуда, сазовори Шоҳ-Ҷоиза мегардад. Худи ҳамон сол дар Фестивали байналхалқии театрҳои Осиёи Марказӣ дар шаҳри Фрунзеи Ҷумҳурии Қирғизистон Ҷоизаи «Беҳтарин спектакли мусиқӣ»-ро сазовор мегардад. Соли 1995 дар театри Академӣ-драммавии ба номи А.Лоҳутӣ фоҷиаи В.Шекспир «Ромео ва Ҷулета»-ро ба саҳна гузошта, дар Фестивал-озмуни театрҳои Ҷумҳурӣ «Парсту» ба гирифтани ҷоизаи «РЕЖИССЁРИ БЕҲТАРИН» сазовор мегардад.
Соли 1998 роҳбари бадеии барномаи консертии «Рӯзҳои фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон дар Ҷумҳурии Узбакистон» таъин мегардад ва барои бо муваффақият гузаштани ин чорабинӣ, аз тарафи ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, ба гирифтани Унвони Ҳунарпешаи халҷии Ҷумҳурии Тоҷикистон сарфароз мегардад.
Соли 2001 дар асоси оҳангу сурудҳо ва анъанаҳои суннатии мардумӣ, намоиши мусиқи-фолклории «Тӯй, ё ишқи духтари ҳамсоя»-ро таҳия мекунад. Худи ҳамон сол бо ин спектакл дар 111-умин Олимпиадаи умумиҷахонии театрҳо,дар шаҳри Москваи Федератсияи Русия, иштирок намуда,сазовори баҳои баланд мегардад. Мутахасисони соҳаи театрҳои касбӣ аз шаҳрҳои Москва, Петербург ва давлати Полша ин намоишномаро як равияи нав дар санъати театрии ҷаҳон номиданд.
Соли 2003 спектакли мусикӣ-фолклорӣ «Рақси Нодира»-ро дар театри рақсии «Падида» таҳия мекунад (муаллифон Ҳ.Абдураззоҷов ва М.Миров) ва дар фестивали байналмилалии театрҳо ба номи А.П.Чехов дар шаҳри Москваи Фадаратсияи Русия ширкат варзида, сазовори баҳои баланди мунаққидон ва тамошобинон мегардад.
Фаолият дар хориҷи кишвар
Соли 2005 дар шаҳри Кобули Ҷумҳурии Исломии Афғонистон, дар муддати 1 моҳ ба ҳунармандони Афғонистонӣ аз фанни режиссёрӣ ва маҳорати актёрӣ дарс гуфта, дар театр-студияи Офтоб, аз рӯи асари Н.Табаров спектакли «ТАРС»-ро бо ҳунармандони Афғонистон таҳия намуда, ба тамошобинони сершумор пешкаш менамояд.
Мирзоватан Миров Солхои 2007,2008,2009,2010, 2011 ва 2012 дар Фестивали байналхалқии мусиқии «ГУЛИ СУРХ» дар шаҳри Мазори Шарифи Ҷумҳурии Исломии Афғонистон ба сифати роҳбари гурӯҳҳои мухталиф ва чун овозхон иштирок намуда, «Лауреати фестивали байналхалқии мусиқии Гули Сурх»мегардад.
Соли 2009 бо спектакли «ЧАШМОНИ БАРОДАРИ ҚИЁМАТӢ»-дар шаҳри Кобули Ҷумхурии Исломии Афғонистон, дар Фестивали 6-ӯми театрҳои Миллии Афғонистон баромад намуда, ба гирифтани ҷоизаи «КОРГАРДОНИ БЕҲТАРИНИ ФЕСТВАЛ» сазовор мегардад.
Мирзоватан Миров соли 2010 бо спектакли « Чашмони бародари қиёматӣ» дар 10-ӯмин фестивали байналхалҷии театрҳо бо номи «Шери тиллоӣ» дар шаҳри Лвови Ҷумҳурии Украина ширкат меварзад ва дар қатори дигар театрҳо сазовори дипломи ин фестивал мегардад.
Мусиқаи Мири Ватан
Мирзоватан Миров чун оҳангсоз ба спектаклҳои зерин оҳанг навиштааст: “Садбарг”- Султон Сафаров, »Зани оҳанин»-и драматурги шинохтаи Ӯзбакистон Шароф Бошбеков, »Карим-Девона»-и Турахон Аҳмадхонов, Ҷавонмардро кӣ дуздид»-и драматурги доғистонӣ Иссо Баташев,”Як танга тилло»-и Ато Ҳамдам, барномаи мусиқии театрикунонидашудаи«Ганҷи Парешон» (Муаллиф ва коргардон М.Миров), драммаи мусиқии «Гурд»-и С.Аюбӣ, мазҳакаи мусиқии «Моҷарои имтиҳон»-и А.Атобоев, мазҳакаи мусиқии «Биё, барфибобо,биё, соли нав»-и Наримон Бакозода ва ғайраҳо.
Андешаи санъатшиносон оиди эҷодиёти Мирзоватан Миров.
(Оиди спектакли «Салом падарони азиз!»Н.Отколенко.)
«Спектакль поставлен живым режссёром и живые актёры на сцене.Это очень професанальный режиссёр».
Соколянский А.Ю. Театральный критик, Кандидат искусствоведения, 1988.г.
Оиди спектакли «Фишор»
«Надо отдать должное режиссёру Мирзоватану Мирову, что ни разу в своем прочтении пьесы он не изменил идее причти и режиссура выстроена самым талантливейшим образом.И актёрам было предложена форма самочувствия, которая не имеет ничего обшего с элементарно бытовым поведением»
Михалёв В.П. Доктор философских наук. Искусствовед, г.Москва
«С огромным интересом смотрел спектакль «Фишор».Получил истинное удовольствие от слияние музыки, авторов, артистов, зрителя».
Марк Захаров,Народный артист СССР, Главный режиссёр театра Ленинского Комсомола Г.Москва
«Тӯй ё ишқи духтари ҳамсоя»
(Намоиши мусиқи-фолклорӣ)
«Свадба или любовь к соседской дочке,(Реж. Мирзоватан Миров) явился не просто ярким зрелищем,завораживающим своими,песнями,танцами—это была какая-то космическая стихия; в этом действе пульсировала живая,настоящая энергия!».
Алла Часовникова театральный критик, Кандидат искусствоведения Г.Москва