Аспиранти яке аз донишгоҳҳои кишвар-Тоҳир Хоҷаев, сокини ноҳияи Зафаробод ба СССР занг задаву гуфт, ки ман дар 2 мавзуъ кӯтоҳ гуфтаниям. 1.Дар телевизиони кӯдаконаи Баҳористон ва ҳам дар радиоҳои пойтахт ҳар лаҳза бо лаҳҷа-шеваи Тоҷикӣ ҳарф мезананд, ки ин ШЕВАро кӯдакони 5-6 солаи мо намефаҳманд! Ман ҳамчун 1 падар аз раҳбарияти ТВБ хоҳиш дорам, ки гуфтугӯро дар ТВ танҳо бо забони адабӣ ба роҳ монанд, то ки ҳама фаҳмад, на барои 1 минтақа! Эроди маро бо эҳтиром қабул кунед. 2.Аз тамоми кормандони матбуоти даврии Душанбе хоҳиш дорам, ки аз истифодаи баъзе калимаҳои дағал, ба мисли «говсуд» худдорӣ кунанд. Зеро аз тасвир ва мантиқи калима маълум аст, ки ин барои одам гуфта нашудааст. Яъне мо бояд дар матбуот одоби навиштро риоя кунем. Истифодаи ин калима дар газетаҳо ба ман сахт мерасад, гарчанде ягон бор «говсуд» нашудаам.