Бигуфтем дар боби эҳсон басе,
Валекин на шарт аст бо ҳар касе!!!
Даъвои расмии ҷониби Қирғизистон сари Ворух асос дорад:
-Мо ба қирғиз асос додем, ки чунин даъво кунад!!!
Ва инро бояд мардона иқрор шуд. Дар шабу рӯзҳое, ки метавонистем ба ин моҷаро нуқтаи таммат гузорем, мо-тоҷикон боз ҳам сӯи дипломатия ва фарҳанг рӯ овардем. Гӯиё намедонистем, ки ақвоми степнишин усулан дипломатия надоранд. Фарҳанг тем более!!! Ва агар дипломатия доранд, тӯли ҳазорсолаҳо он дипломатияи зӯр буд, қуввату қудрат будӣ! Таърихро варақ занед, охир?!
Соате, ки мо метавонистем сарзамини хешро, ки Ҷаббор Расулов дар замонаш ба қирғизҳо «тақдим» карда буд, баргардонем, танҳо ин иддаои 1 шоирамон, ки бо зану кӯдакони президенти ҳоло фирории Қирғизистон дугона будааст, садди роҳамон шуд.
Пас аз сулҳи Тоҷикон (1997) протсеси ваҳдати миллӣ тавре густарда ҷараён дошт, ки муҷоҳиду боевикҳои Фронти халқӣ метавонистанд бо 1 марш-бросок мавзеъи муталлиқ ба Тоҷикистонро бозпас гиранду, мо Дипломатия кардем.
Қирғиз аз Тоҷик 1 умр ҳарос дошт. Вале чу дид, ки мо даъвои сарзамини хеш надорем, ҷасорат пайдо кард, оҳиста-оҳиста ба марз наздик шуд, инро гирифту онро гирифту имрӯз даъвои кӯҳантарин гӯшаи диёр дорад.
Воқеан ҳам, имрӯз соати саъде фаро расидааст, ки архивҳоро кушоем ва он нафаронеро, ки Ворухи нозанинро ба анклав табдил кардаанд, ба суди ифтихорӣ диҳем. Бигзор миллат онҳоро, рӯҳу арвоҳи онҳоро, суд кунад. Ба дигарон дарси ибрат мегардад, ки ватанро набояд фурӯхт!!!
Рӯиҳамрафта, вақте шербаччаҳои марзбони мо чанд сол пеш баъди ҳам-ҳамаву дам-дамаи сарҳадбонони қирғиз, зада чанд дидбонгоҳи онҳоро гирифтанд, ҷои ишонро қаҳрамон унвон додан, гӯшмолашон кардем. «Нельзяяяя!». Фаромӯш кардем, ки 1 афсари марзбонӣ, чанд сол пештар аз он ба мо ГЭС Фарҳодро дар вилояти Суғд бо ЗӮР баргадонида буд.
Зӯронро маҳкум намекунанд (победителей не судят)! Мо маҳкум кардем. Ҳамагӣ соли пор 1 Тоҷикбача боз ҳам дидбонгоҳи қирғизро, ки ба ҳамватанони мо, дар дохили хоки Тоҷикистон, ситам мекард, тани танҳо зад. То ҷое ман иттилоъ дорам, ин нафар писари Сангак Сафарови номист. Ӯро ҳам гӯшмол додем, ки хап шинад. Ҳол он ки ӯ қаҳрамонӣ кард; аз нангу номуси мардум дифоъ намуд.
Ва акнун ёд оред, ки чанд бор қирғизҳо марзбонони моро халъи силоҳ кардаву сипас ба зонуву шикам хобонида, мазҳака карданд? Инро ҳуҷум мегӯянд; псих-атака! Агар ҳамон соат мо ба марзбонони қирғиз посухи асимметрӣ медодем, кор то ин ҷо намекашид!
Мо қаҳрамонҳоро маҳкум мекардему Бишкеки расмӣ, дар сурати президенти амалкунандааш-Ҷеенбек Сооронбеков ба Мама-Роза Усароваи тоҷиккуш ОРДЕН дод! Фарқиятро эҳсос кардӣ, хонанда?
Ман метарсам, ки ҳамин ҳоло дар Тоҷикистони азиз маро ба таҳрики ҷангандозӣ муттаҳам накунанду Бишкек парвандаи ҷиноӣ дар қиболам боз насозад. Вале ман ватанпараст ва патриотам ва ин суханро агар ман нагӯям, дигаре нахоҳад гуфт. Ё мегӯяду пинҳонӣ. Дар маҷлисҳои тарсолудаи хеш, миёни 3-4 тарсуи дигар. Ман фош мегӯям ва барои ҳар суханам ҷавоб мегӯям. Мо Метавонем!
Стоп! Чаро худи мардуми ин мавзеъ бо силоҳ аз марзу буми номусу нангашон ҳифз намекунанд? Дар Россия-ку алайҳи ҳукумати худ ҳай шери наре(д)м! Дар Чоркӯҳ-ку муҷоҳиду ҷангӣ дорем, ки рафта бар зидди Тоҷикон меҷангиданд. О, ана, соату вусъати ҷиҳод. Ҳифзи ватан аз гӯшаи эмон аст ва инро ман нагуфтаам. Сарвари коинот (с.) гуфтааст.
Ва муҳимтар аз ҳама, чаро маҳз мо-Тоҷикон БОЯД аз ҷанг тарсем? Чаро қирғиз натарсад? Метарсад! Ещё как метарсад!!! Вале моро тап-тап кардан доранд. Гуфтаам ва боз мегӯям, миллате, ки ҷанг намекунад, фано мешавад! Мо миллати ҷангием. Мо сари касе (ҳоло) лашкар накашидаем, вале зарур шавад, мекашем. Қирғизу дигар ҳамсояҳои мо, чӣ дӯсту чӣ душман бояд донанд, ки мо ба масале чеченҳои Осиёи Марказием ва аз ҷанг намеҳаросем! Таҷрубаи хуби ҷангӣ ҳам дорему афсару аскарони ҷангдида низ, ки омодаанд, ҳар ваҷаби хоки ватанро бо хун гилолуда карда, дифоъ созанд. Мо Метавонем!
…Медонед даъвои Ворух кай шуруъ шуд? Хеле муқаддамтар аз ин гуфтугузорҳо. Онҳо, қирғизҳо, барои «дух»-и Тоҷиконро шикастан, чанд ворухибаччаро дар Русия доштаву ҳабс карданд ва Вазорати хориҷии мо хомӯш буд. Дастгоҳи идеологӣ ҳарфе нагуфт. Парлумон Нотаи расмии эътирозие ба Кремл нафиристод. Фикр кард(ем)анд, ин ҳам мегузарад. Неъ! Нагузашт. Аввал шербаччаҳои гурдадорро ҳабс кардаву мардуми таҳҷоиро тарсониданд, ки «у Бишкека руки длинные» ва сипас даъвои сарзамини кӯҳантарини мо карданд.
Имрӯз вақте матолиби олимони Тоҷикро мехонам, ки «бар асоси маъхазҳои хориҷӣ» сарзамини Тоҷикон ва вилояти Тоҷикистон будани Ворухро «исбот» мекунанд, ҳам хандаам меояду ҳам гиря. Ҳой олимон, ҳуй Тоҷикон!!! Ворух моли Тоҷик буд, ҳаст ва мемонад. Ин аксиома аст. Аксиома ниёз ба «далелу санаду исбот» надорад. Ворухро мо бо зӯри бозу, қувва, хуни бадан ҳифз мекунем ва ҳар қирғизаку пирғизак БОЯД инро донад!!!
Зи шири сутур хӯрдану сусмор,
Арабро ба ҷое расидаст кор,
Ки тахти каёнӣ кунад орзу?
Туфу бар ту, эй чархи гардун, туфу!!!
Тоҷик ҷангхоҳ, ҷангара, ҷангандоз нест, бо касе ҷанг ҳам намекунад. Вале Тоҷик тарсу низ нест ва аз ҷанг намеҳаросад. Ва инро бояд ҳамсояҳои дуру наздики мо нек дарк кунанд. Мо Метавонем!
PS: Вақте ки матлаб омода мешуд, хабар расид, ки шермардони Мастчоҳи мардхез бо раиси ноҳия ба Ворух ташриф овардаанд. Ин ташриф рамзист! Кӯлобиву ғармиву помирӣ низ, агар лозим шавад, ҳатман ба Ворух хоҳанд омад. Вале Худо душмани Ворухро аз он рӯзе эман дорад, ки собиқ размандагони ҷанги граждании Тоҷик ба ин мавзеъ ташриф наоранд!
Мо Метавонем!
