Донишҷӯ Далер Акобиров, сокини ноҳияи Варзоб дар сӯҳбати телефонӣ бо СССР гуфт, ки чанд шумораи пеш дар СССР хондам, ки 1 нафар гуфтааст: «Ман маҳалчиам, ту чӣ?». Муаллиф воқеан мардонавор ва гапи ростро навиштааст. Воқеан, ман ҳам маҳалчиам. Аммо мард он аст, ки бояд маҳалгароии вуҷудашро нишон дода, тан диҳад, ки маҳалгарост! Ба пиндори ман агар хоҳӣ, ки маҳалчӣ нашавӣ, бояд хуни Тоҷикиро иваз кунӣ. Агар ин пешниҳод ба касе сахт расид, мефаҳмонам: Хуни Тоҷик таърихи 6000-сола дорад, ки ин ба тамоми узвҳояш давидааст ва беохир аз ватандӯстӣ то диёрпарастиву маҳалошиқӣ рафтааст. Мо заношӯиро микромаҳаллӣ карда, «хунро вайрон намекунем!». Вале он, яъне Хунро бояд вайрон кард! Масалан, духтар ё писари Тоҷик ба ягон миллати дигар ошиқ шуда, бигзор зани ӯзбак, қирғиз, амрикоӣ, канадагӣ, рус, хитоӣ гирад!!! Аз инҳо фарзанде таваллуд мешавад, 50% ба миллати ғайр, вале 50% дигар ба Ватани худ муҳаббат дорад. Бигзор 50% Ватанро дӯст дорад. Ин хубтар аз онест, ки фарзанди мову шумо 100% маҳалчӣ бошад? Ё не?!