Чанде қабл бо гуруҳе аз Тоҷик-арабгароёни аз нафрати зиёд нисбат ба ниёгони тамаддуновару тамаддунофарамон ба ифрот расида, дар мавзуи “оё мо то Ислом асари гаронарзише доштем, ё на?” баҳси ҷиддӣ сурат гирифта буд. Онҳо иддао доранд, ки мо то биъсати Паямбар ҷоҳилу гумроҳу аз хатту савод бебаҳра будем ва Ислом моро соҳибмаърифат намуд. Дар мавриди бузургии ин дини ҷаҳонгир ва инсонпарвару маърифатовар ман қоилам, аммо аз он ки Мо-Ориёиён то Муҳаммад(с) ба илму ирфон даст надошем, сафсаттае беш нест. Ба таваҷҷуҳи шумо, ки бештаратон аз аслу наслатон буридаеду ғайри "Чоркитоб"-у чанд сураи "Қуръон" чизеро нахондаву аз маърифати гузаштагони фарҳехтаамон бехабаред, мерасонам, ки тамоми андарзҳои дар мавъизаҳоятон истифодашуда то Ислом дар "Авасто" ва асари мондагори "Минуи Хирад" дарҷ ёфтаанд. Барои он ки сухан ба дарозо наравад, ҳоло намунаи нопурраи осори тоисломии ниёгонамонро пешкаш менамоям: "Динкард", «Баҳроми Чӯбиннома», «Ёдгори Зарирон», «Корномаи Ардашери Бобакон», «Достони Рустам ва Исфандиёр», «Маздакнома», «Китоби Тоҷ», «Достони Шаҳрбуроз бо Парвиз», «Доро ва бути заррин», «Лӯҳросбнома», «Гузориши шатранҷ», «Номаи Тансар», «Пандномаи Бузургмеҳри Бахтгон», «Андарзи Хусрави Гавотон»...
Ҷанобон фанатикҳо, китоб бояд хонд!!!

Абдуқодири Абдуқаҳҳор,
журналист