Руқияи Давроншо, сардабири нашрияи «Оинаи зиндагӣ»-и шаҳри Хоруғ меҳмони СССР шуд ва гуфт, «хело хурсандам, ки Ваҳдати миллии имсола дар ш.Хоруғ барпо мегардад. Аҳли Бадахшон доир ба ин ҷашн ниҳоят омодагии ҷиддӣ доранд. Мо аз ҷумлаи хушбахттарини инсонҳоем, ки дар Тоҷикистони тинҷ зиндагӣ дорем. Баъди ҷангҳои бемаънӣ ва парокандагӣ дар кишвар, сулҳу Ваҳдат мардумро боз ба ҳам ҷафстар кард. Агар Ваҳдат намебуд тамоми харобиҳои ҷанги гражданӣ то имрӯз дар ҳолати аввалаш боқӣ монда, гурезаҳо низ ҳич гоҳ рӯи Ватанро намедиданд. Парешонии миллӣ, ҷудоӣ ба маҳаллу гурӯҳҳо ва зидди ҳам сангар гирифтанҳо барои азбайнравии миллати Тоҷик даҳшате буд. Сарнавишти миллати Тоҷик чун ашке сари мижгон қарор дошт. Ваҳшонияти 20 соли пеш то ҳол дар ёду хотираи мардум боқист. Ин ҳамаро устод Муъмин Қаноат дид ва гуфт:

Чунин разми беназмро кас надид,

Ба тасвир онро набояд кашид.

Зи тифлони гаҳвора то пири кор,

Бишуд сайди ин ҷангу тири шикор.