Хонанда, дӯст ва мухлиси ашаддии газетаи мардумии СССР, муаллими собиқадор Ҳасан Орифович Файзуллоев, аз ноҳияи Рӯдакӣ меҳмони СССР шуд ва гуфт, рости гап, ҳамин 3 соли охир, қариб ҳар шумораи СССРро хонда, подшивка кардаам. Мақсад аз меҳмонӣ ба дафтари СССР шикоят аз одоби ҷавонон аст. Бархе мегӯянд, ки ҷавонони мо беодоб не, балки шӯханд. Ин андеша ғалат аст. Ман ҳам ҷавону шӯх ҳам будам, аммо беодоб не! Ҳоло ҳар куҷое ҷавононро мебинӣ дар даст телефон, салом додан 1 тараф, ҳатто алейкат намегиранд. Пас ин беодобист, ё шӯхӣ? Охир, ҳамин телефону интернет дар ҷомеаи Ғарб низ ҳаст, аммо онҳо аз хондан дур нестанд-ку? Ояндаи ҷамъият бо ин ҷавонҳои китобгурез чӣ мешуда бошад? Зеро ин насл на газета мехонад, на китоб ва оқибаташ ин аст, ки гоҳ-гоҳ аз забони мардум мешунавам, ки «фалон муаллимро талаба бо мушту лагад кӯфтааст». Навори латукӯби муаллим аз тарафи шогирд ҳоло чандин адад дар интернет роҳ ёфтааст. Акнун худ қазоват кунед, ояндаи мо кӣ ва чӣ мешавад? Ва аз онҳо мо чӣ умед дошта метавонем?