Фотима Обидова, муаллимаи фанни забони русӣ аз ноҳияи Рӯдакӣ дар меҳмонии газетаи мардумии СССР гуфт, ки ман аз 1 камбуди забонӣ хело азияти равонӣ мекашам. Барои чӣ забони китобҳои дарсӣ ин қадар ва то рафт мушкил шудан дорад? Набераҳои мактабхони ман вақте китобро мекушоянду мехоҳанд вазифаи муаллимаи худро иҷро намоянд, бо душворӣ супориши муаллимаро иҷро мекунанд. Ман низ азият мекашам, вақте ба онҳо кӯмак карданӣ мешавам. Зиёд  калимаҳои душворҳазми арабиро истифода бурдаанд, ки бори аввал чунин вожаҳоро мебинам. Шумо 1 бор фикр мекунед, ки аз истифодаи чунин вожаҳои мураккаб хонандаи мактаби мо ҳич вақт босавод намешавад? Хонандаро калимаҳои душворҳазм «инвалид» мекунад. Ин фақат фикри ман не, балки назару алами садҳо муаллима мебошад. Шавҳари ман ҳам муаллим асту сиёсатшинос ва гоҳе вақт калимаву ибораҳои нофаҳморо аз ӯ мепурсам ва баъд мефаҳмам, ки ин чӣ маънӣ доштааст. Аз дастандаркорон, аз ҷумла, аз Вазорати маориф хоҳиш дорам, ки эроди мо-муаллимонро ба назар бигиранд. Бо ин забони мушкил ҳич вақт хонандаи бе ин ҳам китобгурези мо босавод намешавад…