Узви Ихвон-ал-СССР, таърихшинос Тӯра Ниёзов аз шаҳри Панҷакент дар меҳмонии СССР гуфт, оид ба пошхӯрии оилаҳои ҷавон чанд мушоҳидаву шунидаҳоямро ба шумо қисса карданиям.
1.Чанд вақт пеш додар ба хонаи апааш ба хостгорӣ рафт, ки “духтаратро ба писарам диҳед”. Қудо шуданд. Тӯй шуд. Ҳама хурсанд. Аммо писар дар Русия зани рус доштааст. Аз ҳам ҷудо шуданд. Апаву додар бо ҳам то ҳол ҷангианд.
2.Акову уко бо ҳам қудо шуданӣ шуданд. Ако назди уко омада, духтарашро барои писараш хостгорӣ кард. Розӣ шуданд. Тӯй шуд. Вақте келин ҳомиладор буд, аз ҳам ҷудо шуданд. Чаро? Барои он ки хислаташон ба ҳам мувофиқ наомадааст.
3.Апаву хоҳар бо ҳам қудо шуданд. Хоҳар назди апа рафту гуфт: “Духтаратро барои писарам деҳ”. Апа хурсандона розӣ шуд. Тӯй шуд. Аммо 15 сол зиндагӣ карданд, Худованд ба ин ҷуфт фарзанд надод. Аз ҳам ҷудо шуданд. Домод бо духтари дигар хонадор шуд, ҳоло соҳиби 3 фарзанд аст...
Ин хел мисолҳоро ман бисёр медонам. Вақте фарзандони хешу табор аз ҳам ҷудо шуданд, бо ҳам ҷангӣ мешаванд, ҳатто ба тӯйю ҷанозаи якдигар намераванд. Барои ҳамин дар масъалаи хонадоркунӣ падару модар аз эҳтиёт кор бигиранд!