Омӯзгори собиқадор Мирзоалӣ Содиқов, аз ноҳияи И.Сомонии пойтахт дар меҳмонии СССР гуфт, ки дар бораи устод Бозор Собир чанд ҷумла гуфтаниям. Рӯзгори устод пур аз пасту баландиҳо, ғаму шодӣ буд. Хосса, солҳое, ки дур аз Ватан, дар ғарибӣ иқомат дошт. Шоирро ёди ёру дӯстон, ҳамкасбон, ёди деҳаи азизаш-Сӯфиён… сахт азият медод. Ба ҳамаи ин нигоҳ накарда, бо сари баланд дунёи фониро падруд гуфт. Баъди даргузашти ӯ шоир Давлати Раҳмониён шеъре навишт бо номи «Баъди Бозор қаламро шиканед!». Воқеан, мактаби адабӣ ва эҷодии Бозор пайрав ва мухлиси зиёд дорад! Раҳмониён аз аҳли қалам даъват ба амал меорад, ки моро боястӣ ҷуръати шоирии Б.Собирро дошта бошем, вагарна муваффақ нахоҳем шуд. Зимнан, устод аз ибтидои фаъолияти эҷодӣ то охирин лаҳзаҳои зиндагиаш далер, ғаюру нотарс боқӣ монд. Ҳанӯз 25 сол қабл аз бозсозии горбачёвӣ шеъри «Забони модарӣ»-ро навишта буд. Дар замони пасошӯравӣ шоир дар ҳамаи мусоҳибаҳои матбуотиаш такрор ба такрор мегуфт: «Фаъолияти ҲНИТ расман манъ карда шавад». Аммо боиси таассуф аст, ки эроди шоирро дар вақташ ба анҷом нарасондем, зеро ӯ хуб медонист, ки бадтарин паёмади таассубгароии мазҳабӣ-тарсуист!