Хонанда, дӯст ва мухлиси ҳамешагии газетаи мардумии СССР, Саврия Қурбонзода, аз ноҳияи Рӯдакӣ дар меҳмонии СССР гуфт, аз рӯи мушоҳидаву таҳлили ман, зимни сӯҳбат бо калонсолон атрофи даврони СССР эшон ҳама вақт бо афсӯсу хумор (носталгия) суҳбат мекунанд ва мегӯянд, фарҳангдӯсту бохабар намудани муҳассилин дар даврони Шӯравӣ дар он таҷассум меёфт, ки “ҳар замон моро бо аҳли ҳамсинфон ба экскурсияҳои дохилишаҳрӣ, ба китобхонаҳо, хонаҳои маданият, осорхонаҳои ашхоси барҷаста ва оромгоҳҳои адибону абармардони Ватан мебурданд. Аз ин ҷост, ки насли мо ҳама асарҳои классикону адибони муосири давронро медонистанду мехонданд”. Воқеан, устодони адабиёти кӯдаки он замон-Мирсаид Миршакару Наримон Бақозода, Бобо Ҳоҷӣ, Аминҷон Шукуҳӣ... барои таблиғи идеологияи советӣ аз сидқи мактаб ба мактаб гашта, таблиғу ташвиқ мекарданд. Ва таблиғи эҷоди онҳо мисли “обуна”-и имрӯз маҷбурӣ набуд! Кӯдаки советӣ аз овони мактабӣ “Ватанам СССР, Гулшанам СССР!!!” мегуфт! Аммо чаро имрӯз чунин таблиғу ин гуна экскурсияҳо дар байни мактаббачагону донишҷӯён нест? Фикр мекунам, идеологияи мо заиф аст!