Шодибек  Халилов, Аълочии маориф, устоди фанҳои забон ва адабиёти тоҷик аз н. Муминобод ба меҳмонии идораи СССР омада гуфт, ки дар н. Муъмининобод, вақте ки корхонаи истеҳсоли орд дар ш. Кӯлоб буд, мардум барои дастрас карданаш мушкилие надоштанд. Аммо, ҳангоми корхонаро аз Кӯлоб, бо сабабҳои техникӣ, ба вилояти Суғд кӯчониданд, мушкилӣ барои мардум пеш омад. Аввал нархи орд чанд баробар зиёд шуд ва баъдан дастрас кардани орд низ мушкил гардид. Зеро аз вилояти Суғд ордро бо мошинҳои боркаш, дар ҳаҷми на он қадар бисёр ворид менамоянд ва ҳангоми бо мошинҳо овардани орд маълум, ки нархаш гарон мешавад-маблағи сӯзишворӣ низ арзон нест. Модоме, ки роҳи оҳан ҳаст (онро боз кушоданд!) намешавад, ки гандумро бо меъёри зиёдтар ба воситаи поезд, ба водии Кӯлоби вилояти Хатлон ворид намоянду дар Осиёби бузургтарини кишвар-Заказзернои шаҳрӣ коркард ва ба фурӯш гузоранд? Мешавад! Танҳо масъулият лозим. Мо Метавонем!