17 феврал бо сафари корӣ ба ш.Душанбе рафтам. Аз назди бозори Саховат, ки қариб ҳамаи хатсайрҳо то Сирк мерафтанд, хостам ба мусофиркаши хатсайри №2, ки холӣ буд, нишинам. Дар дохили мошин «ҷои нишаст барои 18 нафар» навиштаанду лекин мусофирон (номаълум, ки онҳо аз Душанбе буданд, ё қишлоқ, ба таъбири Раззоқов Баҳодур Ҳаётович-доктори илмҳои ҳуқуқ, вакили Маҷлиси вакилони халқи ш.Душанбе аз ҳисоби Ҳизби Ислоҳоти Иқтисоди Тоҷикистон)-ро дар ҳар 50 метр истода, мегирифту мегирифт. Қариб 20 нафари дигар (ғайр аз 18 ҷои курсӣ) дар роҳрав чухт меистоданд! То ҳадде, ки нафаси одам мегирифт. Ба ронанда чанд маротиба гуфтем, ки охир, дигар ҷо нест, боз чаро манъ карда одам савор мекунӣ? Мусофири дигар баланд гуфт, ки охир мо одамем, на гусфанд. Ронанда сӯи мо тоқат накарда гуфт: «Намефорат, братан, фаро, ин айби ман нест!»

Ва бо ин ҳама, ба андешаи Баҳодур Раззоқов, мо «қишлоқиҳо» асло шаҳрӣ  нашудем! Ҳангоме, ки нақлиёти ту дар хатсайри автобус бошад, чаро дар куҷое, ки хоҳад меистаду одам савор мекунад? Мутаассифона, то ҳанӯз қисмати бузурге аз шаҳрнишинҳо аз маърифати шаҳрдориву шаҳрнишинӣ хабар надорем, ё чунин қоидаҳоро риоя намекунем. Ман фикр мекунам, ки чунин пешниҳоди Раззоқов барои баланд бардоштани маданият, маърифат ва одоби шаҳрнишинии кулли сокинон ва ба ин васила ҳамқадами шаҳрҳои бузурги дунё намудани пойтахти Тоҷикистон аст, на аз Душанбе рондани деҳотиён. Ва суоли аз ҳама охир: Ҳамин вакил Раззоқов худаш дар Париж таваллуд шудааст, ё Риму Лондон, ки барояш мо-7,5 млн  «қишлоқӣ» чун террористони давлати исломӣ ба Душанбе-умеди Тоҷикони ҷаҳон, роҳ дода нашавем? Умуман чунин вакил аз номи халқ ҳуқуқи баромад карданро дошта бошад?

Баҳодур Уроқов,

СССР, вилояти Хатлон