Сар аз моҳи январ сенарияи ҷашнгирии иди “Наврӯз” навишта мешаваду мутасаддиён гуруҳ ба гуруҳ гашта, маршировкачии “ихтиёрӣ” мекобанд. Ба онҳое, ки дар хобгоҳ меистанд ё сокини муқимианд, “афзалият” дода мешавад. Бале, онҳо дар рӯйхат садрнишинанд. Ана баъд, барои пур кардани план сар мешавад “мотиватсия”. Тарғиби якум гузоштани 100 бал барои марҳилаи якум ба ин тоифа донишҷӯёнанд. 1 моҳ рақс мекунанду 100 балл мегиранд. 

Қатъиян мегӯем, ки донишҷӯи ҳақиқӣ асло ҳаваси маршировкаравӣ надорад. Аммо “донишҷӯ”-и донишу хизматгурез майл дорад, то фаъол бошад дар чунин маъракаҳо. Давоми чанд моҳ доду фарёд, ҷобаҷогузорӣ, машқ, омодагӣ... Як чиз гӯям? Барномае, ки шумо аксаран дар рӯи экранҳо мебинед, давоми 3 то 10 рӯз омода мешавад. Бале! Ун чанд моҳи боқимонда бо доду войи коргардону ҷобаҷогузории «кадр» - ҳо мегузарад. 1 рӯз аз чап меистиву рӯзи дигар ба рост мегузарӣ, рӯзи дигараш баръакс. Ана ҳамин аст сенарияи маршировкаравӣ. Овози чанд режиссёр мегираду ҳуши чанд “раққоса” меравад, чанд ҷавон номзад меёбаду чанд нафари дигар соҳиби бахт мешавад (таъбири шиноси 1 нафари муҳтарам) ва ниҳоят барномаи мукаммале рӯи саҳна меояд. Ин ҳолат натанҳо дар дили кишвар, балки дар дурдасттарин ноҳияҳои кишвар низ ҷой дорад. Ҳатто дар Мурғобу Муъминобод ҳам. 

Мирсаид Сатториён, журналист