Уф-уфу пуф-пуфи мардум аз гармии ҳавои чанд рӯзи охир дар кӯчаю хона ва бозору масҷид аз ҳарвақта дида бештар ба назар мерасад. Феълан ҳама ҷо гила аз ҳарорати ниҳоят сӯзони ҳавост. Иддае аз мардуми кондисионердор дар ин вақт ҷон дар роҳатанду мардуми нодор боз бо пуф-пуф зери нури офтоб кор мекунанд. Чун бе ин намешавад.

Одатан дар намози ҷумъа масҷидҳои ҷомеъ пур аз одам мешавад. Садҳо нафар намозгузорон дар ҳавлии масҷид ва атрофи он зери офтоб ҷой мегиранд. Чун илоҷе надоранд. Фасли зимистон низ ин ҳол аст. Барфу борон болои намозгузорон ё баракс. Бояд барои ҳалли ин масъала Кумитаи дин дахолат кунад. Ман фикр мекунам, ки ҳар масоҷиди ҷомеъ қудрати молиявӣ дорад, ки барои намозгузорон ғайр аз толори асосӣ дар фаслҳои тобистону зимистон шароити мусоид фароҳам оварад. Чун бо уфу пуф ва саросемаю ҷон дар азоб ҳеҷ нафере аз таҳти дил ибодати Аллоҳро карда наметавонад. Чӣ гуфтед?

Амонҷон Маҳкамов, 

ш.Бохтар