Дар замони Ҳокимияти Советӣ муаллим, омӯзгор обрӯю мартабаи хуб дошт, ӯро дар ҳама ҷо ҳурмату эҳтиром мекарданд, яъне гули сари сабади ҷамъият буд, аз ӯ маслиҳат мепурсиданд, дар ҷамъомадҳо, маъракаҳо ҳурмату эҳтироми хоса дошт. Ҳоло кор баръакс шудааст: дар ҷамъомадҳо, маъракаҳо ҳоҷӣ, мулло бологузар ва маслиҳатчӣ шудааст. Ҳоло муаллимро ёд ва ба ягон конференсия, маҷлис ва ҷамъомадҳо ҳам даъват намекунанд. Дар матбуот, радио, телевизор муаллим (омӯзгор) зиёиро каме таърифу тавсиф менамоянд, аммо дар амал баръакс ҳоло вай ҳурмату эътибору эҳтиром надорад. Зеро сол то сол одобу интизом ва хондани хонандагон  дар мактабҳо коста гардидааст, дарсазхудкунии онҳо ба ҷои хуб шудан бад шуда истодааст, муаллим дар назди хонанда обрӯ надорад, ба мазоқу мазаммати хонанда дучор шудааст. Ба фикри мо агар маоши омӯзгор баланд бардошта нашавад, обрӯю эҳтироми вай мисли солҳои пешин бардошта нашавад, кори таълиму тарбия, одобу интизоми хонанда, донишҷӯ дар гумон аст беҳ шавад…Мо Метавонем!

Бо салом  С. Аминов, н.Фархор