Апаи Гадобегим ва акаи Ғойиб қариб 30 сол ғам хӯрданд. Модари пуралам аз мардум гӯшанишинӣ карда, писари бенишон гумшудаашро нола мекард, то каме ҳам бошад ғубори дилро берун кунад. Дар ин муддат падари ғамзада аз олам даргузашт. Акнун барои Гадобегим вафоти шавҳар, ки якҷоя 50 сол умр ба сар бурда, 10 фарзандро ба воя расонидаанд, аз гум шудани фарзанд фоҷиаи камтар набуд. Гарчанде аз гум шудани фарзанд қариб 30 сол гузашта бошад ҳам, аммо дар 1 гӯшаи дилаш умеде дошт, ки фарзандаш зинда аст. Ҳарчанд ҳамсояҳо ва хешу табор тасаллӣ дода мегуфтанд, ки шукри боқимондаҳояшро кунад, аммо онҳо намедонистанд, ки дили модар барои ҳар 1 фарзанд ҷои алоҳида дорад ва онро танҳо ҳамон фарзанд метавонад пур кунад.
Гусели аскарбача
Соли 1988 акои Ғойиб чорпо кушта ҳаққу ҳамсояҳоро зиёфат дода, писараш Нодирро ҳамроҳи ҳамдеҳагонаш аз Автовокзали Норак ба сафи Армияи Советӣ тантанавор гусел кард. Дар муддати қариб 15 рӯз Нодир ба ҷои хизмат-Приморский край расида дар қисми сохтмончӣ адои хизмат мекунад. Дар арафаи “дембель” ба падараш телефон мекунад: “Падарҷон, имконият дошта бошед бароям пул фиристед, то ман бо либосҳои гражданӣ ба хона биёям”. Падар мегӯяд: “Писарам, аввал ин, ки аз рӯи қоидаи аскарӣ, ту то ҷои зистат бояд бо либосҳои аскарӣ омада, дар қайди комиссариати ҳарбӣ бимонӣ. Яъне, ки қарзи граждании худро адо кардаӣ, пасон чӣ хел либосе мепӯшӣ, ихтиёрат. Дуввум, ин ки мо ҳамроҳи модарат боз 9 тани дигар хӯранда дорем, шароити зиндагӣ хуб нест, вазъ ноором аст (с.1990)”...
Авлод Нодирро меҷӯяд
Намедонем аз чӣ бошад, ё номус ё ранҷиши ҷавонӣ, ки алоқа канда мешавад. Дар ин муддат Нодир дар яке аз заводҳои ш.Арсеновкаи кишвари Приморе, ки на чандон аз ҷои хизматаш дур буд, ба кор медарояд. Охири с.1990 ҳодисаҳои барҳамхурии СССР ва ҷанги шаҳрвандии Тоҷикистон пеш меояд. Ҳамон солҳо ӯ ҳамроҳи 1 ҳамкори хуҷандиаш, ки дар завод шинос шуда буданд, майли омадан ба Ватан мекунанд. Дар марзи Русияю Қазоқистон ҳуҷҷатҳои онҳоро тафтиш карда, милитсияҳо хуҷандиро куҷое мебаранд, 2 соат мегузад, аз ӯ дараке нест. Дар ин асно аз касе мешунавад, ки дар Тоҷикистон ҷанги шаҳрвандӣ сар шудаву ҳама роҳҳою сарҳадҳо бастаанд. Инро фаҳмида ноумед шуда, аз нияташ мегардад ва ба ҳамон ҷои кораш бармегардад. Бо ҳамин, риштаи муошират бо пайвандон то с.2015 канда мешавад. Дар ин давом амакҳояш Ҳабиб, Насрулло ва Саъдӣ, ки одамони шинохтаи нораканд, талошҳо карданд то додарзодаашонро зинда ё мурдаашро пайдо кунанд. Аммо бе натиҷа...
Очаи чашмбароҳ
Тифоқо, зиндаву саломат будани ӯ вақте муайян мешавад, ки Абдулло-писари тағоиаш ба воситаи интернет бо духтаре шинос шуда, баъди пурсупоси зиёд духтар мегӯяд, “аз рӯзе худамро медонам, 1 тоҷики зардина дар гузари мо ба кори деҳқониву чорводорӣ машғул аст. Зану фарзанд дорад, аммо номашро намедонам”. Аз рӯи гуфтаи духтар бисёр нишона-параметрҳои ин нафар ба Нодир мувофиқ меоянд, синну солаш низ. Бо розигии духтар ба ҷои зисти гумшуда меоянд. Дар мулоқот Абдулло ӯро мешиносаду мепурсад: “Ту маро шинохтӣ?” Нодир мегӯяд: “Не”. Ман писари тағоят-Партов. Баъди каме сукут ҳар 2 якдигарро ба оғӯш гирифта, мегирянд. Нодир ҳамроҳи хонаводааш Абдуллоро меҳмоннавозӣ ва бо писари 23-солааш Денис ва духтари 10-солааш-Зарина шинос мекунад.
Бозгашти Юсуф
Дар ҳамон асно ба Норак дар бораи зиндаву саломат будани Юсуфов Нодир Ғойибович (соли тав. 1969, зодаи д.Даҳанаи ш.Норак) телефон мекунанд. Албатта, хурсандии модар, хоҳару бародар, хешу таборро тасвираш оҷиз аст. Рӯзи 3-ноябр борони бошиддат меборид, модари бечора аз Худои бузург илтиҷо мекард, ки рӯзи дидорбинӣ бо писари гумшудааш офтобӣ бошад. Худо сахист, илтиҷои модар ва наздиконро шунид: рӯзи беҳтарин-офтобӣ дар минтақа шуд. Лаҳзае модар фарзанди гумшудаашро ба оғуш кашид, ту гӯӣ баҳор дар олам ҳукмрон гардид...
Он рӯз Даҳана тантана дошт. Онҳое низ омаданд, ки 27 сол пеш чилу соли ӯро хӯрда буданд. Ин дидорбинӣ барои ҳама аҷибу ҳайратовар буд. Апаи Гадобегим 1 буқачаи 2-солаашро хун карда, ба омадаҳо ним коса шӯрбо мекашиду худ бо даст пешашон мегузошту шукри Худо мекард, ки Юсуфи гумшудаашро овардааст...
Пасгуфтор
Саргузашти Юсуфи канъонӣ ба саргузашти Нодир Юсуфи норакӣ шабоҳате дорад: давомнокии гумгаштаҳо ҳам-30 сол, ашкҳои шашқатори Ҳазрати Яъқуб ва апаи Гадобегим низ. Танҳо фарқ ин аст: ба Юсуф акаҳояш хиёнат карданд, ба Нодир замона-барҳамхӯрии СССР! Дигар тафовут: Юсуф дар Миср подшоҳ шуду Нодир дар Арсеновкаи Русия-чӯпон.
Юсуфи гумгашта боз ояд ба Канъон, ғам махӯр,
Кулбаи эҳзон шавад рӯзе гулистон, ғам махӯр!
Зиёратуллои Назрулло,
узви хонадон, ш.Душанбе
Ҳамарӯза аз 8 самт ба пойтахти кишвар зиёда аз 60.000 воситаҳои нақлиёт-ба ҳисоби миёна бо 300.000 мусофир ворид мегарданд.
Табибони силшинос мегӯянд, ки аксарияти мардум бемориҳои фарзандонашонро худсарона дар шароити хона бо истифодаи гӯшти саг, равғаниҳои хирсу ҷайра табобати мардумӣ мекунанд. Сӯҳроб Камолов, муовини сардухтури беморхонаи сил дар в.Хатлон, дар сӯҳбати СССР афзуд, ки табобат дар шароити хона ва пинҳон доштани бемории сил аз атрофиён ба хотири ангуштнамо нашудани беморон, бахусус духтарон, мавриди нигаронии табибон дар солҳои охир шудааст.
Дар бархе ҳолатҳо, баъди муолиҷаи номуваффақ беморон билохира ба бемористон интиқол меёбанд ва дар бархе ҳолатҳо табибон мегӯянд, "кор аз кор гузаштааст." Тибқи маълумоти дарёфтаи СССР, 1 ҷавондухтари 20 сола аз минтақаи Бохтар, собиқ Қӯрғонтеппа, ки мо ному насабашро ошкор намекунем, 5 моҳ дар хона бо гӯшти сагу равғани хирс бар зидди бемории сил мубориза бурдааст. Ӯву модараш ин бемориро ба хотири ояндаи духтар, пинҳон доштанд. Вале муолиҷа мардумӣ дар шароити хона ҳолашро сангинтар кард ва модар маҷбур шуд, ки ӯро дар ҳолати вазнин ба бемористон интиқол диҳад. Ин духтар танҳо ҷавоне нест, ки бемории силро пинҳон доштааст. Сӯҳроб Камолов мегӯянд, чунин рафтори волидон хеле бад ва хатарнок аст, чунки шахси мариз на танҳо ҷони худро дар хатар мегузорад, балки хатари сироят кардани атрофиёнро ҳам зиёд мекунад.
- Ҳолати пинҳонкории духтарон ҳаст, ба хотири оиладор шудан ин корро мекунанд. Гӯшти саг ё равғани хирс мехӯранд, ки онҳоро аз лиҳози равонӣ ба андеша мебарад. Фикр мекунанд, ки гӯё табобат мешаванд, вале чӯбчамикроби силро дору табобат мекунад. Гӯшти саг 1 хӯроки иловагӣ аст, табобат намекунад. Духтарҳои 18 ё 19-сола бо нишонаҳои сил меоянд, ки намехоҳанд бистарӣ шаванд, ба онҳо мефаҳмонем, ки ин бемории сироятӣ аст, бояд бистарӣ шаванд, - иброз дошт Сӯҳроб Камолов.
Бояд қайдл намуд, ки дар в.Хатлон аз сафи муҳоҷирони меҳнатӣ дар соли 2016, 304 нафар, дар соли 2017, 266 нафар, дар 9 моҳи соли 2018, 209 нафар гирифтори ин беморӣ шудаанд.
Баҳодур Уроқов, СССР вилояти Хатлон
Дар 10 моҳи соли равон дар в.Хатлон 6000 хатнасур бо таври ройгон анҷом дода шудааст. Сокинони вилоят қаблан фарзадонашонро дар хона бо иштироки устои маҳаллӣ хатна мекарданд, вале ҳоло бошад ин амалро бештар дар беморхонаҳо анҷом медиҳанд.
Нозим Азизов сокини н. Кушониён дар сӯҳбати СССР афзуд, ки аз ин кор хело шод аст, зеро хатнаи кӯдакон дар муассисаҳои тиббӣ ройгон анҷом дода шуда, зимни гузаронидани ин кор тамоми талаботҳои лозима ба назар гирифта мешаванд.
- Ҷойи пӯшида нест, ки аксарияти мардум камбизоатанд ва на ҳама имконияти маъракаи тӯйю сури хатнасурро доранд. Ҳозир ман 2 писарамро ба ин муассисаи тиббӣ ш.Бохтар овардаам, писари калониам ба синфи 1 меравад, дигараш 5 сола аст, пештар имкони туй надоштам, ҳоло бошад аз ҷониби табибон бо тариқи ройгон писаронамро хатна карда ба хона мебарам, - гуфт Нозим Азизов.
Мувофиқи тағйиру иловаҳои воридгардида дар рӯзҳои иди Рамазон ва Қурбон оростани дастурхони маънавӣ ва хоксорона, роҳ надодан ба исрофкорӣ ва зиёдаравӣ, дар доираи оила бе хизматрасонии санъаткорон гузаронидани хатнасур, бо розигии падару модар аз рӯзи таваллуди писар то 20 рӯзагӣ дар муассисаҳои тиббӣ ба таври ройгон анҷом додани хатна пешбинӣ гардидааст.
Баҳодур Уроқов, СССР, вилояти Хатлон
17.11.2018, яъне пагоҳ дар Муассисаи давлатии «Наврӯзгоҳ»-и ш.Душанбе намоиши театришуда бахшида ба истифода додани агрегати якуми Неругоҳи барқии обии «Роғун» баргузор мегардад. Ҳамчунин дар ин рӯз баъди анҷоми намоиш ба муддати 5 дақиқа мушакпарронии (фейерверки) идона сурат мегирад.
Бино ба иттилои аз Ҳукумати ш.Душанбе расида, ҳамчунин 17 ноябр дар тамоми боғҳо ва дигар маконҳои фарҳангию фароғатӣ барои сокинону меҳмонони пойтахт сайру гашти оммавӣ ва барномаҳои фарҳангӣ баргузор мегарданд. Аз ҷумла, чунин барномаҳои идона дар Боғи фарҳангию фароғатии ба номи Садриддин Айнии н.Исмоили Сомонӣ, Боғи фарҳангию фароғатии ба номи Абдулқосим Фирдавсии н.Фирдавсӣ, майдони 800-солагии Москваи н.Шоҳмансур ва майдони назди Прокуратураи генералӣ дар н.Сино баргузор мегарданд.
ИНчунин, бо ташаббуси мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии ш.Душанбе имрӯз ва пагоҳ, 16-17 ноябри соли равон дар пойтахт ярмаркаҳои фурӯши маҳсулоти кишоварзӣ низ баргузор карда мешаванд. Аз ҷониби Агентии захираҳои моддии давлатӣ ва Иттифоқи «Тоҷикматлубот» ярмаркаҳои фурӯши маҳсулоти кишоварзӣ дар ҳамаи бозорҳои шаҳр ташкил карда мешаванд. Ҳамчунин чунин ярмаркаҳо аз ҷониби кишоварзони вилояти Хатлон ва н.Рӯдакӣ дар КВД «Бозори Саховат», деҳқонони вилояти Суғд, шаҳрҳои Турсунзодаву Ҳисор ва ноҳияи Шаҳринав дар КВД «Бозори Меҳргон», ш.Ваҳдат ва ноҳияҳои Файзободу Лахш дар Бозори «Қарияи боло» ва ноҳияҳои Тоҷикобод, Рашт, Сангвор ва Нуробод дар бозори «Ховарон» ташкил гардида, дар онҳо маҳсулоти кишоварзӣ пешниҳоди сокинону меҳмонони пойтахт гардонида мешаванд.
Вазифаи зиёии замона дар боби шоҳкориҳои санъатии роҳбару бинокорони барӯмандони имрӯзаи Меҳан, номбардорӣ ба иҷроиши корзори Роғун ва аҳди 8 сол пеш кардаи онҳост. Истеъдоди баланди гуруҳе аз забардастони НОБ-и Роғун шарафу истиқлолияти истеҳсоли барқи Тоҷикистонро ба марҳалаи нави саъодат расонид. Нуктаи ҷолиби таваҷҷуҳ ин аст, ки чархаи аввали НОБ-ро беист, доимо дар гардиш оварда, ҷомеъаро ба сӯйи зафарҳои тозаи иқтисодиву иҷтимой ҳаракат хоҳем дод. Мардуми муҳтарами тоҷик нурро полида, ба зинаи баланди некуаҳволии замонавӣ хоҳанд расид. Акнун шуҳрати истиқлолияти барқӣ барои мо Тоҷикон хизмат хоҳад кард. Бо забони неруманди зебоӣ, ҳамаи бинокорон ва ба хусус ба раҳбари давлат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон изҳори ташаккур дорам.
Давлате дорам, ки сад мулки дигар пазмони ӯст,
Раҳбаре дорам, ки сад шоҳи дигар паймони ӯст.
Нисори Роғун
Эй халқ, ба эътибори Роғун,
Бархез, ба корзори Роғун!
Миннаткаши нокасон набошем,
То дар ғами рӯзгори Роғун.
Аз бори матонат аст боло,
То арш сари вақори Роғун
Бо тоби зулол метаровад,
Селобаи беқарори Роғун.
Шӯраш ҳама бо фиғон физояд,
Хонад ҳамаро ба ори Роғун.
Бояст гузошт саҳми мардӣ,
Бо даъвати нангу кори Роғун.
Аз гардиши ақл гардиши чарх,
Орад сари ифтихори Роғун.
Бояд, ки гирифт нурполо,
Нурофари обшори Роғун.
Равшангари иқлими амонист,
Имрӯз зи диву пори Роғун.
Ин манбаъи нури Лоязолист,
Бояст шудан нисори Роғун!
Нақди Роғун
Хоҳам, эй кӯҳ, туро садди гирифтор кунам,
Ки ба ин рӯди равон соғари саршор кунам.
Роҳи дарё ҳама бандам, ки кунам баҳри дамон,
Хокро дар раҳи он банд ба зинҳор кунам.
Нақди Роғун барам аз ҷилваи обаш ба сафо,
Нури он баркашаму мулки худ анвор кунам.
Раъдро дар бадали барқ фидояш созам,
Барқро бар сари ин халқ гуҳарбор кунам.
Ба нисоре, ки зи обаш расад ин миллатро,
Ҷонфишон гардаму нураш ҳама ансор кунам.
Дасти имдоди амон мерасад аз Раҳбари мо,
Меҳри дилро ҳама иқдоми мададгор кунам.
Роғун, Роғун
Эй халқи ҷаҳон, ҳиммати мардон дорем,
бозуи матин!
Аз хурду калони даҳр меҳмон дорем,
бикшода ҷабин!
Мо чархи гарони давр гардон созем,
ҳайрон нашавед!
Роғун созем, ҷаҳон чароғон дорем,
паҳнои замин!
Роғун, Роғун, ба шӯру исён Роғун!
Эй рӯди сафо!
Эй аз ту шарори нур ояд афзун,
Эй кони вафо!
Мо аз ту макони худ мунаввар созем,
Ин аст маром!
Сархам нашавем ба пеши аъдои забун,
Не бими ҷафо!
Роғун, Роғун, туро ба ҷон месозем,
бо тобу тавон!
Бо ҳиммати руҳу бо тавон месозем,
мо пиру ҷавон!
Ҳар кас, ки бубинад, даҳан боз кунад,
ҳайрон, ҳайрон!
Мо НОБ-и туро ба ҷовидон месозем,
Эй оби равон!
Куҳкан
Халқи ман, худсозӣ инак, ёд мебояд гирифт,
Теша бар каф, пешаи Фарҳод мебояд гирифт.
Куҳро бояд фуруд овард инак пеши руд,
Садди дарё монда, худро род мебояд гирифт.
Мулкро бояд чароғон кард аз нуру зиё,
Бигзар аз ғафлат, раҳи бунёд мебояд гирифт.
Сохтан бояст Роғунро ба ҳукми Мири Ҳақ(қ),
Пушти Эмоми замон эҷод мебояд гирифт.
Мушти хок афган, бувад ин панди «аз мӯре мадад!»
Хез бар по, то раҳи иршод мебояд гирифт.
Пушти сар мегардад охир мушкили марди Худо,
Тоҷико, номус аз аҷдод мебояд гирифт!
Рӯди Вахш
Рӯди Вахш аст, ки аз байни камар меояд,
Саркаши рамзада бо шуру шарар меояд.
Сели обаш ба фиғон аст ба паҳнои дара,
Тезрав, навҳа ба лаб, тундгузар меояд.
Сарвату моли диёр аст ба обаш рахшон,
Симу зар дар бағалаш, дурру гуҳар меояд.
Чашми душман ҳамагӣ танг шавад аз нураш,
Ки ҳасуд аст, чунин тангнигар меояд.
Дар ҷилояш ба сафо сурати анвори Худо,
Ба вафову карами аҳли башар меояд.
Тоҷикистони маро аз дами НОБ-аш инак,
Бишнав, эй тангназар, сози зафар меояд!
Роғун офаридем
Ба ҳиммат НОБ-и Роғун офаридем,
Ба чархи тоби гардун офаридем.
Ба оби Вахш руҳи тоза додем,
Зи тобаш ранги гулгун офаридем.
Зи хоку санг карда садди роҳаш,
Ба роҳаш банди афсун офаридем.
Барои халқ кори хайр кардем,
Барои ақл мафтун офаридем.
Ҷалоли эътибори шодкомӣ,
Ба қасди табъи маҳзун офаридем.
Шавад, то шоми мардум рӯзи равшан,
Чароғон кохи мамнун офаридем.
Шаршара
Шояд, ки шунидӣ, чӣ садо шаршара дорад?
Шояд, ки ту дидӣ, чӣ сафо шаршара дорад?
Дар ҳар нафасаш савти хуши оби равонаш,
Аз ҳар нафаси умр наво шаршара дорад.
Шорад ба замин аз назари авҷ расида,
Дар манзари дидан чӣ намо шаршара дорад.
Аз тантанаи бахт ба оҳанг физояд,
Чун мӯй, ки дар дасти сабо шаршара дорад.
Ё Раб, чӣ наку мерасад овози баландаш,
Боланда ба ҳар нағма баҳо шаршара дорад.
Дар дил фараҳ ояд зи навояш, ки шунидам,
Овози хуш аз кӯйи Худо шаршара дорад.
Водопад
Ты слышал, как шумливо бурлит водопад?
Ты видал, как на солнце горит водопад?
В каждом вдохе – вся нежность текущей воды,
Каждый вздох с этой музыкой слит, водопад.
Без оглядки на землю летит с высоты…
О, как радует око твой вид, водопад!
Словно волос трепещет у ветра в руках,
Вечно музыку счастья струит водопад.
Этот звон беспрестанный и добр и могуч.
Ликовать, заставляя, гремит водопад.
От услышанной музыки сердце дрожит,
Так Творцом одарён, даровит водопад.
Народ – горец
Создать себя, как мир творят, пора учиться,
Тому, что мог творить Фархад, пора учиться.
Перед бушующей рекой срывая горы,
Плотиной делать камнепад пора учиться.
Весь, озаряя горный край потоком света,
Одолевать ряды преград пора учиться.
Рогун громадный созидать по Всевышней воле,
Творить быстрей, чем дни летят, пора учиться.
Не мелкий муравьиный труд – твоё призванье,
Путь проломи средь горных гряд, пора учиться.
Всем нашим трудностям конец придёт однажды.
У славных предков, о, мой брат, пора учиться.
Вахш
Вахш меж гор протекает, не зная преград,
С гулким грохотом тяжкие волны кипят.
Вечно эхо стремнины в ущельях гудит
И сливает с голосом снежных громад.
Все сокровища края – в сверкании вод,
Охвативших несметного золота клад.
Злятся недруги, щурясь от этих лучей,
И от зависти узким становится взгляд.
В этом блеске – само излученье Творца,
Здесь и щедрость, которой народ мой богат.
Что ж, ты слышишь завистник, скосивший глаза:
В край таджиков победные вести летят!
Строим Рогун
Мы великий Рогун всей душой создаём,
Светоч мы для Земли - мировой создаём.
Вахшу отдали духа высокий порыв,
Здесь мы радуги блеск огневой создаём.
Вот, плотину творя из песка и камней,
Это чудо для жизни живой создаём.
Радость светлую, горестям всем вопреки,
Мы в труде, что прославлен молвой, создаём.
В этих ярких лучах ночь светлеет, как день.
Храм лучистый любви, праздник свой создаём!
Дарение Рогуна
О, народ, наша честь, наша слава – Рогун.
Встань! Создай из камней рекостава Рогун!
Что попрёки нам недругов неутомимых!
Пусть изведает прочность состава Рогун!
Честь – основа всего, что на свете высоко,
Он высок, он сурового нрава, Рогун.
Так прозрачна вода, но не сдержишь стремнины.
Протекает, как бурная лава, Рогун.
Суету позабудем, всю мелкость отринем,
Чтоб тобою гордилась держава, Рогун.
О, недаром вращается эта планета,
Встанет в блеске под грохот бурава Рогун.
Мы лучи соберём, сбережём этот светоч,
Чтоб над миром сиял златоглавой Рогун.
От Всевышнего этот источник сиянья…
Жизнь отдать, чтоб вставал величаво Рогун!
Рогунская ГЭС
Плотину из тебя, гора, хочу я сотворить,
Впустую плещущий фонтан в поток преобразить.
Всё невозможно досель, возможным сделать вдруг
И все речные рукава в сплошное море слить.
Рогуна воны высоко над руслом вознести,
Энергией весь отчий край насытить, озарить.
Вселенную пересоздать и радуги зажечь,
Извлечь энергию грозы, её умерив прыть.
И ничего не пожалеть и всё своё отдать,
Чтоб заблестела жизнь, как луч, как золотая нить.
Коль свыше помощи рука протянута тебе,
Любовью жертвовать не жаль, чтоб только победить.
Рогун, Рогун
Честью дорожит народ, волен и крылат,
ясен путь побед!
Погляди, у нас в гостях нынче стар и млад –
лиц прекрасней нет.
Дней грядущих колесо мы запустим, брат!
В беге этих лет
Мы построим наш Рогун, жизнь пойдёт на лад,
всюду будет свет!
О, Рогун, Рогун! Гремит голос твой, Рогун!
Чистая река!
От тебя всё ярче свет и кипит бурун…
Вера велика!
Мы тобою озарим все свои дома.
И крепка рука,
Недруг нас не усмирит, расточится тьма –
впереди века.
О, Рогун, Рогун! С душой выстроим тебя,
с мощью всей земли,
С честью, с пылкостью святой выстроим тебя…
Стар и млад пришли!
Глянет на тебя сосед и разинет рот:
«Чудо, дивный сон!»
Будь, бегущая река, вечной, как народ!
О, поток времен!
Бо камоли эҳтиром
ва арзи сипос,
Шамсиддин Муқим,
шаҳри Москва,
14 ноябри соли 2018
ХАБАРҲОИ ОХИРИН
- Деваштич: об нест, барқ проблема, картошка сӯхт... Назар
- Асрори мадрасаи Хоҷа Сарбоз Назар
- “Стратегияи давлатии муқовимат ба коррупсия дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давраи то соли 2030” Назар
- Резаахбор Назар
- Бародар қарори судро иҷро намекунад… Назар
- Таъминот кори мактаб нест Назар
- Абуҳанифа: таоруфи миллӣ ва Ислом Назар
- Беадолатӣ дар футболи тоҷик Назар
- Редаксия супориш дод: Чилучорчашма рав! Назар
- «Мардон» - мушкили №1 дар Душанбе Назар
- Дар як сатр Назар
- Адвокати хайрхоҳ меҷӯям… Назар