Момои Давлатмоҳ Додоваи 116-сола, аз кӯҳансолтарин сокини ноҳияи Бохтар, насли 2 аср, бар асари 1 беморӣ даргузашт. Ӯ борҳо дар сӯҳбат бо СССР латифаҳо мегуфту “сирр”-и умри тӯлонии худро фош карда механдид ва мегуфт, ки намехоҳад доруву дармони пизишконро истеъмол кунад. Ӯ одат карда буд, ки дардҳояшро тавассути гиёҳҳо ва растаниҳои табиӣ дармон бахшад. «Мо дар кӯҳҳо зиндагӣ мекардем. Сабаби дарозумрии ман аввал Худо аст, баъд боду ҳавои софи деҳа, тановули гиёҳҳо ва алафҳои табиӣ мебошад. Агар шумо ҳам бештар гӯшти кабку оҳу, меваи хушк, туту зардолу ва гиёҳҳои шифобахш, мисли пудинаро истеъмол кунед, иншоллоҳ, ки дарозумр мешавед», мегуфт момо. Ӯро дар ноҳия ҳама мешинохтанду “холаи табаррук”-ӣ мегуфтандаш. Дуои момо ҳам ба кулли ихлосмандону аёдаткунандагонашон ин буд, ки “Худованд онҳоро ҳам ба 100-солагӣ расонаду хор нашаванд”.

Баҳодур Уроқов

СССР вилояти Хатлон